بسم الله الرحمن الرحیم

بنده فکر می کنم سوره ممتحنه را می شود به این معنا (اتصال مومنان هم جبهه با یکدیگر), اسمش را گذاشت سوره «ولایت».

آیات سوره ممتحنه این معنا را به خوبی روشن می کند. آیات یک تا چهارم را بررسی می کنیم:

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِما جاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِیَّاکُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِنْ کُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهاداً فی‏ سَبیلی‏ وَ ابْتِغاءَ مَرْضاتی‏ تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِما أَخْفَیْتُمْ وَ ما أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ یَفْعَلْهُ مِنْکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبیلِ.

«بسم الله الرحمن الرحیم*یاایهاالذین امنوا» ای کسانی که ایمان آورده اید, «لاتتّخذوا عدوّی و عدوّکم اولیاء» دشمن من و دشمن خودتان را اولیاء (ولی ها) نگیرید. برخی معنا می کنند: دشمن من و دشمن خودتان را دوست خود مگیرید؛ این معنای کاملی نیست. فقط مسئله دوستی و محبت نیست؛ بالاتر از اینهاست. ولیّ خودتان نگیرید, یعنی هم جبهه ی خودتان ندانید, یعنی خودتان را در صف آن ها قرار ندهید, یعنی در دل, خودتان و آن ها را در یک صف فرض نکنید. آن کسی که دشمن خدا و دشمن شماست, در کنار خودتان ندانید او را, بلکه روبه رو و دشمن و معارض با خودتان ببینید.

بسم الله الرحمن الرحیم

اولی که پیغمبر دعوت را شروع کرد, آیا یک تنه می توانست جامعه را اداره کند؟

آیا یک جامعه تشکیلات نمی خواهد؟ عده ای که این تشکیلات را اداره بکنند نمی خواهد؟ سربازی که از این جامه دفاع بکند و دشمنان این جامعه را به جای خود بنشاند نمی خواهد؟ کسانی که با پیغمبر یاری کنند و دعوت نبی را نشر بدهند لازم نیست؟ چرا. لازم است. همه ی کارها باید از طریق اسباب معمولی انجام بگیرد.

پیغمبرها هم در بیشترین فعالیت هایشان از اسباب معمولی استفاده کرده اند. پیغمبر وقتی که می آید برای اینکه بتواند جامعه ی مورد نظر را که همان کارخانه ی انسان سازی ست, تشکیل بدهد؛ برای این کار احتیاج دارد به یک جمع به هم پیوسته ی متحد, دارای ایمانِ راسخ, از اعماق قلب مؤمن و معتقد به این مکتب, با گامِِ استوار, پویا و جویای آن هدف.

یک چنین جمعی را پیغمبر اول کار لازم دارد. لذا پیغمبر بنا می کند این جمع را فراهم اوردن و درست کردن. با آیات قرآن, با مواعظ حسنه, «ادع الی سبیل ربّک بالحکمه و الموعظه الحسنه» با مواعظ حسنه, با  نفوذ کلام نبوی, دل های مسلمانی را در اول کار, در اطراف خود به وجود می آورد. اینا یک جمعیتی را تشکیل می دهند.

پس پیغمبر در اول کار, وقتی که دعوت خود را مطرح می کند, یک جمعیت به وجود می آورد, ک صف به وجود می آورد, یک جبهه در مقابل جبهه ی کفر ایجاد می کند. این جبهه از چه کسانی تشکیل شده؟ از مسلمانان استوارِ مؤمنِ معتقدِ نافذالقلب. از آن کسانی که «لاتأخذهم فی الله لومه لائم» (نهج البلاغه صبحی صالح خطبه 192) هیچ ملامتِ ملامت کننده ای آن را از راه خدا برنمی گرداند. این ها مسلمان های گام اولند.

پیغمبر یک جبهه را به وجود می آورد, اینها در میان چه جامعه ای دارند زندگی می کنند؟ در میان جامعه ی جاهلی. مثلا مسلمانان صدر اسلام در میان جامعه ی جاهلی مکه اند. اگر بخواهند این جریان باریک, که به نام اسلام و مسلمین به وجود آمده, در میان آن جامعه ی جاهلیِ پرتعارض و پرزحمت باقی بماند, اگر بخواهد همین جمعیت و همین صف و همین جبهه نابود نشود, از بین نرود, هضم نشود, حل نشود, باید چه کند؟

پاسخ در پست بعد......

بسم الله الرحمن الرحیم