۲٫ حکومت طالوت

قالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طالُوتَ مَلِکاً قالُوا أَنَّى یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَ لَمْ یُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ قالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاهُ عَلَیْکُمْ وَ زادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللَّهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ؛[۱]

پیامبرشان بآنها گفت: خدا، طالوت را به پادشاهى شما نصب کرد گفتند از کجا او را بر ما پادشاهى رواست در صورتى که ما به پادشاهى از او سزاوارتریم و او را مال فراوان و وسیع نیست (آن پیامبر در جواب) گفت: خدا او را برگزید از بین شما، و او را در علم و جسم فزونى بخشید و خدا ملک خود را به هر که خواهد بخشد که او وسعت دهنده و دانا است».

طالوت از فرزندان «بنیامین بن یعقوب» بود و به او «طالوت» می گفتند از نظر طول قامت. شغل او به عقیده بعضى «سقائى» و به عقیده دیگر «دباغى» بوده است و چون نبوت در نسل «لاوى» بن یعقوب و پادشاهى در فرزندان «یهودا» بن یعقوب و به قولى در نسل یوسف بن یعقوب بود. لذا او نه از اولاد پیامبر و نه از دودمان سلطنت بود. ( البته مراد بی واسطه است وگرنه او نوه حضرت یعقوب است).

مطابق این آیه انتخاب طالوت به عنوان زمامدارى و فرماندهى لشکر بنى اسرائیل از سوى خدا بوده و شاید جمله” قد بعث” (برانگیخت) اشاره به همان چیزى باشد که در شرح این داستان گذشت که حوادث غیر منتظره‏اى طالوت را به شهر آن پیامبر ع و مجلس او کشانید، و این انتخاب الهى صورت گرفت، ضمنا از تعبیر” ملکا” چنین بر مى‏آید که طالوت، تنها فرمانده لشکر نبود. بلکه زمامدار کشور هم بود). پس در مجموع طالوت را پیامبر خدا نمی دانند؛ بلکه حداکثر زمامدار کشور بوده است و لذا معصوم هم نیست.[۲]

[۱] . بقره؛ آیه ۲۴۷

[۲] . مکارم شیرازی ناصر، تفسیر نمونه، ناشر دار الکتب الإسلامیة، تهران سال ۱۳۷۴ ش، نوبت اول، ج‏۲، ص ۲۳۷