بسم الله الرحمن الرحیم

فصل شانزدهم: علمای ربانی؛ الگوی ولایت‏مداری

شهید محراب آیت الله دستغیب:

v     کیست که این ناله مرا به گوش عمامه [به] سرهای ایران برساند، هر کسی می‌خواهی باش! خودت را مجتهد می‌دانی؛ مقدمات خوان می‌دانی؛ نمی‌دانم، هر چه خودتان می‌دانید؛ بر تو واجب است امروز تبعیت از یک نفر. تو حق نداری درمقابل رهبر حرفی بزنی؛ تماماً باید تبعیّت کنند... هر عمامه [به] سری که از رهبر مکرم فاصله بگیرد، لعنت خدا برش باد. تمام عمامه سرها همه باید مطیع؛ همه باید مطیع یک رهبر. امام یکی، نائب امام هم یکی؛ دیگری هیچ تقدم ندارد. همه باید فرمان ببرند؛ همه باید اطاعت بکنند. طبقات دیگر هم به این قسم؛ دانشجویان عزیز... گرگ‏ها شما را از رهبر اللهی جدائی میندازند؛ شما را گروه گروه نکنند؛ وسیله پیشرفت دشمن نشوید. وای به امتی که از رهبر الهی خود فاصله بگیرد، هلاک است؛ هلاک است! طعمه دشمن است. الان می‏دانید، آمریکا در کمین، انگلیس در کمین، شوروی در کمین، همه منتظرند کِی این ملت بی‏سرپرست می‏شود.[1]