شبهه سیزدهم: می‎شود ولایت فقیه را به زبان ساده تعریف کرد؟

§ ولایت فقیه یعنى حاکمیت آن انسانى که در تفکر و ایمان و ایدئولوژى حاکم بر جامعه‏ى خودش از همه بهتر وارد است و بهتر مى‏شناسند. یک چنین کسى باید در یک جامعه حکومت بکند؛ یک چنین انسانى مى‏تواند این جامعه را به فلاح و نجات و به تکامل مادى و معنوى برساند.[i]

§ اصل مفهوم رهبرى فقیه و حاکمیتِ دین‏شناسانِ فقیه یعنى چه؟ «فقیه» یعنى کسى که دین را مى‏شناسد؛ راهى را که دین براى مردم ترسیم کرده است تا بتوانند سعادت و خوشبختى و آزادى و خوشى دنیا و آخرت را به دست بیاورند، او را مى‏شناسد و در مقابل مردم مى‏گذارد؛ فقیه یعنى این. حاکمیت یک چنین انسانى، یک منطق عقلانى پشت ‏سرش هست؛ یک استدلال محکم دارد. حاکمیت چنین انسانى که حاکمیت یک نظامى یا، حاکمیت یک سرمایه‏دار، یا حاکمیت یک سیاستمدار حزبىِ حرفه‏اى، چنین استدلالى را با خودش ندارد.[ii]

§ ولایت یک جامعه به این است که ولی در آن جامعه ‎اولاً مشخص باشد. ثانیاً منشأ و الهام بخش همه نیروها، نشاطها، فعالیتهای آن جامعه باشد. قطبی باشد که همه جویها و سرچشمه ها از او سرازیر می‏شود، مرکزی باشد که همه فرمانها را او می‏دهد و همه قانونها را او اجرا می‏کند نقطه‎ای باشد که همه رشته ها و نخها با آنجا برگردد، همه به او نگاه کنند، همه دنبال او بروند، موتور زندگی را، او روشن بکند، راننده و پیش قراول کاروان زندگی در جامعه، او باشد، این جامعه، جامعه دارای ولایت است. [iii]

§ ولى فقیه در دوران غیبت، در دوران عدم حضور امام معصوم همان مقام حاکمیت را داراست. این ریشه و مبناى فکرى حکومت اسلامى و ولایت فقیه است.[iv]