شبهه نهم: بعضی‎ها قائل به جدایی دین از سیاست هستند؛ اگر اسلام را از سیاست جدا بدانیم، قداست دین بهتر حفظ نمی‏شود؟

§ سال‏هاى متمادى سعى کردند که مقوله‏ى دین را از مقوله‏ى سیاست جدا کنند. با اینکه ‎انقلاب اسلامى پیروز شده و سیاست دینى در کشور، محور همه‏ى فعالیت‏هاست و مسئلة ‎الهام‌گیرى و سرچشمه پیدا کردنِ سیاست از دین ـ نه دین از سیاست؛ بلکه سیاست از دین ـ جزو عرف‏هاى رایج ملت‏هاى مسلمان شده، هنوز دارند تلاش مى‌کنند، بلکه بتوانند این عرف را بشکنند... اولین حادثه‏اى که در اسلام، در دورانى که پیغمبر از فشار مخالفان در مکه خلاص شد، اتفاق افتاد، چه بود؟ تشکیل حکومت. پیغمبر به مدینه ‎آمد و حکومت تشکیل داد. پیغمبر نیامد مدینه که بگوید من عقاید شما را اصلاح مى‏کنم، احکام دینى را برایتان بیان مى‏کنم، شما هم یک نفر را به عنوان حاکم براى خودتان انتخاب کنید؛ چنین چیزى نبود، بلکه پیغمبر آمد و ازمّة[1] سیاست را به دست گرفت. ایشان از اول که وارد شد، خط‏مشى نظامى، سیاسى، اقتصادى و تعامل اجتماعى را طراحى کرد. چطور این دین به خط‏مشى‌هاى سیاسى و نظامى و اقتصادى و اجتماعى کارى نداشته باشد و در عین حال، دینِ همان پیغمبر هم باشد؟! در مطلب به این روشنى، خدشه مى‌کنند! این در باب ارتباط با سیاست، که پایه‌اى‌ترین مسئله است.[i]

· یک وقت بازى نخورید! یک وقت این شیاطین نیایند بگویند که به شما چه دخالت در سیاست؛ شما بروید سراغ مسأله گفتنتان! 
... این اشکال اوّلش به نبى اکرم وارد است. اگر ایشان هم به سرمایه‏دارهاى مکه و حجاز کارى نداشت و تو مسجد مى‏نشست و مسأله مى‏گفت، جنگ پیش نمى‏آمد، کشتار نمى‏شد، عموى معظّمش کشته نمى‏شد.    
و به سید الشهدا وارد است. اگر سید الشهدا مى‏رفت پیش یزید و بیعت مى‏کرد و مسأله‏گو، مسأله مى‏گفت، با او مى‏ساخت و مسأله مى‏گفت، یزید خیلى هم احترام مى‏کرد، دستش [را] هم مى‏بوسید. ولى تکلیف این بود؟ ... اگر ما وحشت داریم، باید ما اصلًا طریقه انبیا را کنار بگذاریم. باید آن چیزى که انبیا آوردند، آن چیزى را که خدا امر کرده به آنها که بروید این سردمدارها را دعوت کنید، [رها کنیم.] دعوت همین نبود که بروند بگویند: آقا، مسلمان شو؛ چنانچه نشد، دیگر بروند سراغ کارشان... سید الشهدا هم اگر با یزید، حضرت امیر هم اگر با مخالفینش، که مخالف اسلام بودند، کنار مى‏آمد، دیگر کشتارى نمى‏شد، دیگر جنگ صفینى در کار نمى‏آمد، جنگ جَمَلى در کار نمى‏آمد. چشمها را هم مى‏گذارند و خودشان را یا به نفهمى مى‏زنند یا نفهم‏اند و نمى‏بینند که انبیا چه کردند و چه زحمتهایى و چه جانفشانى‏هایى براى مقاصد خودشان کردند، و اسلام- از صدر اسلام تا آخر- اولیاى خدا چه کردند و چه جانفشانى‏هایى کردند و چه فداکاریهایى کردند.[2]

· یکی از بدترین چیزی که اجانب در بین مردم و در بین خود ما القا کردند این است که اسلام برای این است که ما همان عبادت بکنیم، چنان که مذهب مسیح را هم مسخ کردند؛ مذهب مسیح، مسخ شد. هرگز نمی‏شود که دعوت مسیح این باشد که فقط عبادت بکنید؛ ظلمه را بگذارید به کار خودشان! این نمی شود؛ نبی نمی‏تواند این‏طور باشد؛ مسخ شده است اینها. اینها اسلام را... در نظر جاهلین مسخ کردند. اسلام را به‏صورت دیگر نشان دادند و این از کیدهائی بود که با نقشه‏های پیاده شده است و ما خودمان هم باور کردیم.[ii]