پیامبران الهی،فرستادگانی از سوی خداوند برای هدایت مردم اند.پیامبر اسلام حضرت محمد صلی الله علیه وآله نیز،با ماموریتی که از طرف خدا داشت،دین او را به مردم رساند،عده ی بسیاری به او ایمان آوردند و مسلمان شدند.البته گروهی هم با او دشمن بودند و اسلام را نپذیرفتند.آنان،چه به صورت دشمن رویاروی(کافران و مشرکان)و چه به صورت دشمنانی که نقاب دوستی به چهره زده بودند(منافقان)با او مخالفت و دشمنی می کردند.رسول خدا به فرمان پروردگار،از مکه به مدینه هجرت کرد و با همراهی و پشتیبانی مومنان،جامعه ی دینی و «حکومت اسلامی» تشکیل داد تا هم بتواند دین خدا را بهتر تبلیغ کند و گسترش دهد و پیاده کند، هم به صورت یکپارچه و قوی تر،با دشمنان بستیزد و توطئه گران را سرکوب کند.نیاز جامعه به رهبری همیشه بوده و مردم هم پذیرفته بودند،چون بدون رهبری و حکومت،رشته ی کارها از هم میگسلد و هرج و مرج پیش می آید. از سوی دیگر،فلسفه ی بعثت انبیا به تعبیر قرآن کریم،اقامه ی قسط و عدل در جامعه است. مگر می توان بدون داشتن حکومت و قدرت اجرایی،تنها با موعظه و ارشاد در جامعه عدالت برقرار کرد؟

ولایت فقیه، از ولایت امامان معصوم سرچشمه می گیرد. ریشه ی ولایت امام، در ولایت پیامبر است. ولایت پیامبر نیز ریشه در ولایت خدا دارد. به جاست که این خط سیر را از ولایت خدا شروع کنیم و به ولایت فقیه برسیم.

ولایت خدا

افتخار ما این است که مسلمانیم و راه «چگونه زیستن» را از آفریدگار انسان و جهان آموخته ایم و به دین کامل و نجات بخش «اسلام» عقیده و باور داریم.

آیت اللّه العظمی موسوی اردبیلی(معظم له)

ایشان در این باره فرمودند:«ولی فقیه می تواند حقوق، املاک و اموال افراد را فدای مصلحت اسلام و مسلمین کند.»[۱] ‏این جمله بیانگر توسعه دائره اختیارات ولی فقیه به مصالح اسلام و مسلمین است که همان ولایت مطلقه فقیه است.

[۱] . (روزنامه جمهوری اسلامی،۴/۱۱/۱۳۶۶، ص ۷)

آیت الله العظمی علوی گرگانی(معظم له)

ایشان در این باره فرمودند: « برخی بر این عقیده هستند که ولایت فقیه پس از جریان انقلاب شکل گرفته که در برابر آنها باید بیان شود ولایت فقیه همواره بوده ولی ایادی دشمنان نمی‌گذاشت این اصل بیان شود. امروز خدا خواسته که نظام در دست ولایت فقیه و رهبری باشد ولی باید تبیین شود که ولایت فقیه مانند ولایت امیرمؤمنان(علیه السلام) و ولایت‌الله است.»

آیت الله العظمی نوری همدانی(معظم له)

ایشان در باب ولایت مطلقه فقیه ، دیدگاهی همچون حضرت امام دارند و معتقدند که ولی فقیه در مورد اداره حکومت تمامی اختیارات امام معصوم علیه السلام را داراست مگر آنچه مربوط به شخص امام باشد یا از اختیارات خاص معصوم باشد.[۱]

[۱] . (استفتاء از دفتر معظم له)

آیت الله العظمی جعفر سبحانی(معظم له)

ایشان در مورد گستره ولایت فقیه می فرماید: « در اسلام ، در کنار قوانین ثابت یک رشته مقررات متغیر و غیر ثابت داریم که بر اساس مصالح اجتماعی و نیازها وضع می گردد و تا ضرورت و نیاز باقی است ، این احکام باقی می ماند و با از بین رفتن آنها نیز از بین می روند . قوانین متغیر و موقت که بر اساس ضروروت ها و نیازها تدوین می گردد همگی باید در چارچوب قوانین اسلامی بوده و هرگز نباید از اصول کلی و قوانین ثابت بیرون باشد . ترسیم چنین خطوط و وضع چنین قوانین موسمی بدون حضور فقیه امکان پذیر نمی باشد.» گسترش اختیارات ولی فقیه از سوی ایشان به وضع قوانین متغیر و موقت که شامل احکام ثانویه و احکام حکومتی است ، بیانگر ولایت مطلقه فقیه است.

آیت الله العظمی حسین مظاهری(معظم له)

ولایت مطلقه فقیه یعنی آنکه ولی امر در هر سه منصب « فتوی» و « قضاء» و « حکومت » دارای ولایت است و محدوده ولایت او محدود به منصب فتوی یا منصب فتوی و قضاء نیست و او در چارچوب منافع اسلام و مصالح جامعه اسلام ، حق دخالت در همه شئون اجتماع را دارد و از همین جهت است که هر سه رکن اساسی نظام یعنی رکن تقنینی ، رکن قضایی و رکن اجرایی ، تحت اشراف و اختیار ولایی اوست . تعبیر مطلقه یک اصطلاح اصولی است و تأویل و تحول آن به مطلقه در اصطلاح رایج علوم سیاسی امروزی یعنی حکومت مطلقه فردی و قرار دادن آن در قبال مشروطه اساساً امری است باطل و ناشی از خلط مباحث و عدم دقت و یا خدای ناکرده مغالطه و عناد است.[۱]

آیت الله جوادی آملی(معظم له)

از برهان ضرورت وجود ناظم و رهبر برای جامعه اسلامی و نیز از نیابت فقیه جامع‏الشرایط از امام عصر (علیه‏السلام) در دوران غیبت آن حضرت به خوبی روشن می‏گردد که ولیّ فقیه، همه اختیارات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان (علیهم‏السلام) در اداره جامعه را داراست؛ زیرا او در غیبت امام عصر (عج)، متولّی دین است و باید اسلام را در همه ابعاد و احکام گوناگون اجتماعی‏اش اجرا نماید.