فقیه کیست؟
کسی که بتواند احکام خدا و مسائل دین را از روی استدلال، با تکیه بر آیات قرآن و روایات و دلیل های شرعی بفهمد و در هر مسئله ای که پیش می آید بتواند نظر و دیدگاه دین و مکتب را بشناسد و بازگو کند.
کسی که به این درجه رسید که مسائل اسلامی را از روی استدلال بفهمد و استنباط کند، «مجتهد» و «فقیه» نامیده می شود و به این درجه ی علمی و توانایی فقهی، «اجتهاد» می گویند.

در هر مسئله ای مردم به متخصص و کارشناس آن رجوع می کنند. مثلاً در مداوای بیماری ها به پزشک، در ساختمان سازی به مهندس و معمار، در تعمیر وسایل پیچیده ی صنعتی به متخصص آن. متخصص مسائل شرعی و دینی را هم «مجتهد» و «فقیه» می گویند.
راه رسیدن به فقاهت:
برای رسیدن به چنین مرتبه ای از دین شناسی، یک فرد باید سال هایی چند، در حوزه های علمیه، علومی را بیاموزد که همه ی آن ها زمینه ساز رسیدن به این مرحله ی کارشناسی در باره ی مسائل دینی است.
فتوا چیست؟
نظر کارشناسانه ی مجتهدین را در مسائل شرعی «فتوا» می گویند
تقلید یعنی چه؟
به مراجعه ی مردم عادی به فقها برای عمل به فتوای آنان، «تقلید» گفته می شود.
طبیعی است آنان که خودشان به حد کارشناسی و تخصص در احکام دین نرسیده باشند، در تشخیص تکلیف دینی و عمل به آن باید به نظر فقها رجوع کنند و از آنان بپرسند. همچنان که در یک سفر دریایی، مردم اختیار خود را به ناخدای کشتی می سپارند و در مسافرت هوایی خود را در اختیار خلبان قرار می دهند، ما نیز در مسائل دینی و وظایف شرعی هم خود را تابع فتوای فقها می دانیم و در تقلید به آنان رجوع می کنیم. آنان مرجع ما در مسائل شرعی اند؛ یعنی به سراغ آنان می رویم و به آنان رجوع می کنیم. از این رو به آنان «مرجع تقلید» گفته می شود.
این نکته را هم ناگفته نگذاریم که مثلاٌ: همان طوری که در شهر شما، پزشکان فراوانی وجود دارند ولی شما به بعضی از آنان مراجعه می کنید، در مسائل شرعی نیز معمولا افراد صاحب نظر و مجتهد زیادند. ممکن است در یک زمان صدها مجتهد (یعنی صاحب نظر در مسائل دین) وجود داشته باشد، ولی تعدادی که مردم به آنان رجوع می کنند، افراد کمتری باشند. به همین خاطر می توان گفت» همه ی مجتهدین به مقام «مرجعیت» نمی رسند.

برگرفته از کتاب ولایت فقیه به زبان ساده
مولف:حجت الاسلام و المسلمین جواد محدثی ناشر:بوستان کتاب