از آنجا که «ولایت» برای مدیریت جامعه ی اسلامی به خصوص در مسائل عمده و شرایط ویژه است، نیاز به تمرکزدارد.
هر چند بهره گیری از افکار دیگران و مشورت با صاحب نظران، همیشه مفید و لازم است، اما پیشوا و زمامدار باید یک نفر باشد و او تصمیم گیرنده ی اصلی باشد=»چرا که تعدد رهبر موجب تفرقه می شود و امور جامعه را مختل میکند و کار ها به سامان نمی رسد.
در حالیکه لزوم ولایت و رهبری در دین بخاطر ایجاد وحدت در امت اسلامی بود=» پس تعدد رهبر بر خلاف هدف اصلی اسلام است.
بعضی «شورای رهبری» را مطرح می کنند. شاید در برخی شرایط چاره ای هم نباشد، ولی در همان شورا هم باید یک نفر رئیس باشد.
در هر مجموعه ی گروهی و شورایی هم اگر رئیسی وجود نداشته باشد، تصمیم گیری نهایی مشکل می شود.
مثلاً «شورای شهر» به صورت شورایی اداره می شود، یا «مجلس شورای اسلامی» مجمعی از نمایندگان مردم است که در قانون گذاری به صورت گروهی کار می کنند، یا مجلس خبرگان و مجمع تشخیص مصلحت هم مجموعه ای از کارشناسانند، باز می بینیم که آن شورا و این مجلس، رئیس دارد.